- Her çocuk farklı genetik ve bireysel özelliklere sahiptir. Kesinlikle anne ve babalar tarafından başka çocuklarla karşılaştırılmamalıdır.

- Çocuğun gerçekten tükettiği besinler tespit edilmelidir. Günlük tüketilen enerji, protein ve gerekirse diğer besin ögeleri hesaplanmalıdır.

- Çinko eksikliği iştahsızlığa yol açtığından kırmızı et, ıspanak, yer fıstığı, mantar, bezelye, fasulye ve barbunya gibi çinkodan zengin besinlerin tüketimine özen gösterilmelidir.

- Birçok anne-baba çocuklarının vücut ağırlığı kazancı ve besin gereksinimleri konusunda gerçekçi olmayan beklentiler içindedir. Anne-babalar bu konuda bilgilendirilmelidir.

- Süt, meyve suyu, su, bitki çayı gibi içeceklerin tüketim sıklığı ve miktarı belirlenmelidir. Pek çok çocuk bir şeyler içmeyi, yemeğe tercih etmektedir ve kolayca doygunluk hissi duymaktadır. Böyle çocukların ailelerine, yemekten bir saat önce ve yemek sırasında çocuklarının sıvı alımını sınırlandırılmalıdır.

- Sütü fazla miktarda tüketen çocuklarda iştahsızlık dışında anemi ve kabızlık gibi sorunlar da görülebilmektedir. Ailelere günde iki su bardağı sütün yeterli olacağı anlatılmalıdır.

- Çocuğun besin seçimindeki öncelikleri dikkate alınarak tek tip besinler yerine farklı çeşitte besinler sunulmalıdır.

- Yemek porsiyonları annenin kendi ölçüsüne göre değil çocuğun gereksinimine göre ayarlanmalıdır.

- Bir öğünde verilen besin reddedildiyse tamamen farklı bir besin denenmelidir.

- Ana öğünün yenmesi engelleyebileceği için ara öğünlerin küçük porsiyonlar şeklinde olmasına dikkat edilmelidir.

- Küçük miktarlarda/porsiyonlarda beslenmeli, ikinci kez istediklerinde ve halen aç iseler tabaklarına yemek eklenmelidir.

- Kendileri için yiyecek hazırlamaları ve servis yapmalarına izin verilmeli hatta teşvik edilmelidir.

- Herhangi bir nedenle ödül olarak şeker, çikolata ve tatlı türünden besinlerin verilmemesine veya parka götürme, gezdirme vb. şekilde ödüllendirilmemeye veya cezalandırmamaya özen gösterilmelidir.

- Yiyecekler çocukların kolay yiyebileceği şekilde hazırlanmalıdır.

- Sevmediği besinleri yemesi için ısrar edilmemelidir. Sabırlı olunmalı ve sofrada tartışılmamalıdır.

- Yemek saatlerinin çocuğun gününün hoş bir bölümü olmasına özen gösterilmelidir.

- Çocuklar söyleneni-anlatılanı değil, gördüklerini taklit ederek öğrenirler. Bu nedenle anne-baba ve çocuğun bakımından sorumlu diğer kişilerin olumlu (tutarlı ve benzer) yeme davranışı içinde olmaları gerekmektedir.

- Geçici olarak bir yiyeceğe düşkünlük veya reddetme okul öncesi dönemde görülen yaygın bir sorundur. Normal gelişimin bir parçası olarak kabul edilen bu durum çocuğun bağımsızlığının bir ifadesidir.

- Reddetme durumunda ailelere çocuğu yemek konusunda zorlamanın doğru olmadığı, bunun sorunu kötüleştireceği bilinmektedir.

- Besinler ödül veya cezalandırma objesi olmamalıdır. Eğer bir besin reddedilirse bu sorun yapılmamalıdır. Reddettiği besin farklı bir zamanda tekrar denenmelidir. Okul öncesi çocuklar da yetişkinler gibi bazı besinleri sevmeyebilirler. Aile davranışları gözlemlenmelidir. Ailede bazı yiyecekler yetişkinler tarafından reddediliyor mu diye irdelenmelidir.